● ابتلا به بی اشتهایی در کودکان می تواند علائم و نشانه های فیزیکی مختلفی داشته باشد.
● از کاهش قابل توجه وزن طی چند هفته یا چند ماه گرفته تا تغییر غیرقابل توضیح در منحنی رشد یا شاخص توده بدن در کودکی که در حال رشد است.
● احساس خستگی، ضربان قلب آهسته یا نامنظم، مشکلات خواب،تمرکز ضعیف، درد قفسه سینه ، تپش قلب، فشار خون پایین و تنگی نفس همگی می توانند از ابتلا به بی اشتهایی کودک خبر دهند.
● همچنین تورم در ناحیه گردن، حفره دندان، فرسایش مینای دندان، نفخ، درد شکم یا ناراحتی، وجود خون در استفراغ، سوزش سر دل (رفلاکس معده) و یبوست می توانند از علائم این بیماری باشند.
در ادامه ۵ راهکار درمانی بی اشتهایی کودکان را با هم مورد بررسی قرار می دهیم.
۱- روان درمانی
این یک نوع مشاوره فردی است که بر تغییر تفکر (درمان شناختی) و رفتار (رفتار درمانی) افراد مبتلا به اختلال خوردن متمرکز است. درمان شامل تکنیک های عملی برای ایجاد نگرش های سالم نسبت به غذا و وزن و همچنین روش هایی برای تغییر نحوه واکنش فرد به شرایط دشوار است.
۲- دارو
اگرچه شواهد روشنی وجود ندارد که داروهای ضد افسردگی می توانند به افزایش وزن افراد کمک کنند، اما برخی از پزشکان ممکن است این داروها را برای کنترل اضطراب و بی اشتهایی مرتبط با اختلال خوردن تجویز کنند.
بی اشتهایی در کودکان به دلیل شرایط متفاوتی ایجاد شده است که پس از بررسی آن ها توسط پزشک امکان تجویز دارو وجود دارد.
۳- مشاوره تغذیه
این استراتژی برای آموزش یک رویکرد سالم در مورد غذا و وزن، کمک به بازیابی الگوهای معمول تغذیه و آموزش اهمیت تغذیه و رژیم متعادل طراحی شده است.
در این نوع مشاوره علل و موضوعات مرتبط با بی اشتهایی کودک بررسی می شود و در جهت بهبود آن فعالیت هایی را انجام می دهند. در زمان مشاوره با ارائه الگوریتم هایی به کودک برای درمان بی اشتهایی کمک می کنند.
۴- گروه درمانی یا خانواده درمانی
حمایت خانواده برای موفقیت درمان بسیار مهم است. مهم است که اعضای خانواده اختلال خوردن را بشناسند و علائم و نشانه های آن را در نظر بگیرند. افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است از گروه درمانی بهره مند شوند، جایی که می توانند احساس حمایت کنند و احساسات و نگرانی های خود را آشکارا با دیگران که تجربیات و مشکلات مشترکی دارند به بحث بگذارند.
۵- بستری شدن در بیمارستان
درمان می تواند در خارج از بیمارستان یا در یک مرکز بستری انجام شود. برای در نظر گرفتن درمان سرپایی، بیماران باید از نظر پزشکی و روان پایدار باشند، علائم را تحت کنترل داشته باشند و نیازی به نظارت روزانه پزشکی نداشته باشند.
به طور کلی با افزایش وخامت بی اشتهایی در کودکان تنها راه بستری او برای درمان بهتر می باشد که می تواند در خانه یا در بیمارستان انجام شود.